poniedziałek, 22 sierpnia 2016

Sex telefon - praca marzeń

Dla wielu osób zwłaszcza płci żeńskiej wydaje się, że sex telefon to praca idealna. Czy tak jest naprawdę? Wszystko zależy od usposobienia i charakteru danej kobiety. Te bardziej kontaktowe o wybujałym libido będą wprost wniebowzięte mogąc pracować na seks telefonie lecz z drugiej strony szare myszki mogą nie podołać temu zadaniu. Tutaj potrzebna jest bowiem duża siła przebicia i odwaga do pikantnych rozmów na wiadome tematy.

czwartek, 14 lutego 2013

Julian Tuwim

Urodził się w Łodzi w 1894 roku, w rodzinie mieszczańskiej, pochodzenia żydowskiego. Gimnazjum skończył w Łodzi, pisał i drukował pierwsze wiersze. Związek poety z tym miastem jest widoczny w jego twórczości. W 1916 roku Tuwim przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął studia prawnicze i filozoficzne. Szybko jednak porzucił studia. Zaangażował się w twórczość poetycką i zdobył popularność, rozgłos. Jego wiersz „Wiosna” przedstawiony publicznie w 1918 roku staje się wielkim wydarzeniem. Pojawiły się też głosy oburzenia i protestu, przy okazji tego wydarzenia, ponieważ takich wierszy wtedy w Polsce nie pisano. W tym samym roku Tuwim opublikował swój pierwszy tomik „Czyhając na Boga” i stał się jeszcze bardziej popularny. Poeta związał się w tamtym czasie również z kabaretem „Pikador”, dla którego pisał teksty piosenek, skecze. Był członkiem grupy poetyckiej Skamander.
Kolejne tomiki Tuwima, między innymi: „Sokrates tańczący” (1919), „Siódma jesień” (1921) cieszą się ogromną popularnością. Za najaktywniejszy okres twórczości Tuwima można uznać połowę lat dwudziestych i lata trzydzieste. Wtedy zostały opublikowane, uznane za najlepsze jego zbiory liryków: „Słowa we krwi” (1926), „Rzecz czarnoleska” (1929), „Treść gorejąca” (1936), a także wybór satyr „Jarmark rymów” (1934).

Okres wojny Tuwim spędził na emigracji: we Francji, a później w Ameryce. W okresie koniecznego, przymusowego wygnania, powstał cykl pięknych wierszy, zebranych w zbiorze „Kwiaty polskie”. Po powrocie do kraju w 1946 roku, artysta osiedlił się w Warszawie. Pisał wtedy już niewiele wierszy i wykonywał inne prace, realizował inne pasje kulturalne, między innymi: działalność przekładowa, układanie księgi wierszy polskich XIX wieku. Umarł nagle, w grudniu 1953 roku w Zakopanem, gdzie wyjechał z rodziną na urlop.


środa, 13 lutego 2013

Prezentacja na smutny temat

Dzisiaj zaprezentujemy smutny temat, gdyż będzie to motyw śmierci. Patrząc spod kąta dziedziny, jaką jest nauki o życiu zgon owo nieodwracalne zatrzymanie czynności ustroju organizmu dodatkowo procesu, jakim jest metabolizm. Jest jednym z części egzystencji, która ma monstrualny oddziaływanie na świadomość oraz odbieranie świata na mocy człowieka. zejście właściwie jest nieodłącznym elementem życia. Wiecznie kojarzy się wyłącznie negatywnie dzięki na fobia, utratę bliskiej osoby, gehenna. Chrześcijanin przypuszczalnie zajrzeć na owo tak, że jest owo uciekanie od momentu cierpienia, jakie spotyka go na ziemi, inne umotywowanie śmierci głosi, że populacja w obliczu  śmierci są traktowani tak jak – bez względu na status społeczny, wykształcenie czy znajomości. Głównie wszak jest to początek nowego, pozagrobowego życia – w niebie. Atoli w każdym razie najbliżsi nie potrafią w ten sposób popatrzeć na owo, co spotkało ukochaną osobę, stale pogrążają się w bólu.

Nie jest owo wyjaśnione po co każda opium dla ludu plus wszyscy niezależnie od kulturę rozmyślają odnośnie do umierania. Są rozróżniane etapy jakie przeżywają zbiorowość ludzka, zwykle ogarnia nas lęk także zgroza, odtąd następuje zaakceptowanie rzeczywistości, i w tyle przewidywanie na łoże śmierci. Właściwie nie można zawrzeć znajomość śmierci, skoro gdy człowiek istnieje sen wieczny go explicite nie dotyczy oraz opacznie – gdy doświadczymy śmierci nie będzie nas już na tym świecie. W celu zmniejszenia niepewności niejeden człowiek tworzył na krocie sposobów fotografię śmierci, co w efekcie przedstawia się jako wielkiego formatu wszystkim rama z kosą. Tajemnica, jaką jest sen wieczny, zajmowała artystów odkąd najdawniejszych czasów. Najczęściej wizerunek śmierci występował w epokach takich w charakterze średniowiecze i czasy przepychu (barok), aliści także w romantyzmie. Twórcy modernistyczni również znaleźli na rzecz niej położenie.